Hepimizin zaman zaman hayatında karşılaştığı bir soru vardır: Hangi yol daha güçlü? Hangi yaklaşım daha etkili? Hayatın tam ortasında, başlamak üzere olduğumuz bir yolculukta bir kavram, bir sözcük, bir anı, bizi durdurur. El-Kaviyy mi, ya da Kaviyy mi? İşte, bu sorunun peşinden sürüklendiğimiz bir hikâyeye başlıyoruz. Kendimizi bulmak, güçlü olmak, ama nasıl?
El-Kaviyy mi, Kaviyy mi? Gücün Gerçek Yüzü
Bir sabah, Gülben, her zamanki gibi ofise doğru yola çıkarken bir şeylerin eksik olduğunu fark etti. Bu duygusuzluk değil, ama bir belirsizlikti. Elinde bir dosya, gözlerinde bir yorgunluk… İçinden geçen düşünceler, son zamanlarda yaşadığı zorluklarla savaşıyordu. Bir kadın olarak, hep başkalarına değer vermiş, empati kurmuştu. Ama son zamanlarda, ilişkilerde ve iş hayatında sürekli yorgun hissediyor, bir adım geri çekiliyordu. Belki de o gücü bulamıyordu.
Bu duygularla geçmişe döndü. Bir zamanlar erkek arkadaşı Baran’la tanıştığı o günleri düşündü. Baran, her zaman çözüm odaklıydı. Ne olursa olsun, her sorun bir çözümü vardı. Ama Gülben’in içindeki hisler, her zaman sadece çözümle geçiştirilemeyecek kadar derindi. İşte, bu nokta onun için karmaşıktı. Güç, sadece mantıklı düşünmekle mi gelirdi? Yoksa duygusal bir güç de var mıydı? Gerçek güç, sadece stratejik bir yaklaşım mıydı?
Baran: Çözüm Odaklı Bir Güç
Baran, her zaman çözüm arayan bir adamdı. Bir kriz anında dahi, önce çözümü bulur, sonra rahatlayıp çevresindekilere yardımcı olurdu. “Bunu birlikte başarabiliriz,” derdi ve her şeyin üstesinden gelirdi. Gülben onu her zaman takdir etmişti. Baran’ın yaklaşımı, ona göre güçlüydü; çünkü her durumda ne yapacağını bilirdi. Ancak bir gün, bu çözüm odaklı yaklaşım, Gülben’i yalnız bıraktı. Baran, hiçbir zaman onun duygusal ihtiyaçlarını anlamamıştı.
İçsel bir gücü vardı, ama bazen Gülben’in kalbinde bir boşluk oluşuyordu. Duygusal empati, insanın içinde bulunan, gerçekten var olduğu hissini uyandıran bir şeydi. Baran’ın bu yönü eksikti. Gülben, ona sürekli olarak duygusal desteği ve anlayışı arıyordu, ama Baran’ın gücü, yalnızca çözüm odaklıydı.
Gülben: Empatik ve İlişkisel Bir Güç
Gülben, erkeklerin çözüm odaklı yaklaşımına her zaman hayran kalmıştı, fakat içinde bir başka güç vardı. O da, başkalarını anlamak, onları hissetmek ve onların duygusal hallerine empatik bir şekilde yaklaşmaktı. Bu, onun gücünü yalnızca bir zihinsel kapasiteyle sınırlamıyordu; kalbinin derinliklerinde de hissediyordu. İnsanları anlamak, onların içsel dünyalarına girmek, bir başkasının acısını ya da mutluluğunu kendi duygusuymuş gibi yaşamak, ona gerçek bir güç veriyordu.
Ama bu güç, Baran’ın dünyasında nasıl yankı bulurdu? Belki de orada, El-Kaviyy mi, yoksa Kaviyy mi sorusu cevapsız kalıyordu. Birinin gücü mantık ve stratejiyle geliyordu; diğerinin gücü, başkalarına duyduğu derin sevgi ve empatiyle… İki farklı güç anlayışı arasındaki fark, ilişkileri nasıl şekillendirirdi?
Güçlü Olmak Ne Demek?
Sonunda, Gülben şunu fark etti: Gerçek güç, sadece bir stratejiyle değil, duygusal derinlik ve empatiyle de ortaya çıkar. Zihinsel gücün yanında kalp gücü de vardı. Belki de El-Kaviyy, sadece fiziksel gücü değil, kalp gücünü de ifade ediyordu. Güç, yalnızca başarılı olmakla değil, başkalarını anlamak, destek olmak ve içsel huzuru bulmakla anlam kazanıyordu.
İşte burada, Gülben ve Baran birbirlerini tamamladılar. Baran’ın stratejik ve çözüm odaklı gücü, Gülben’in empatik gücüyle birleştiğinde, güçlü bir denge ortaya çıktı. İki farklı güç anlayışı birleştiğinde, hem içsel hem de dışsal dünyada güçlü bir etki yaratıyordu.
Ve siz? Gücünüzü nasıl tanımlarsınız? Bir çözüm bulduğunuzda mı güçleniyorsunuz, yoksa başkalarının kalplerine dokunduğunuzda mı? El-Kaviyy mi, Kaviyy mi? Belki de bu sorunun cevabı, her birimizin içsel gücünde gizlidir.