Konsinye İhraç İzinlerinin Süresi Kaç Gündür? Bir Süreç, Bir Hayal Kırıklığı
Hayat bazen, insanın içini karartan bir bekleyişe dönüşüyor. Kayseri’de yaşıyorum ve burada her günün bir diğerinden ne kadar farklı olabileceğini öğreniyorum. İşte size bu yazımda anlatacağım olay, hem küçük bir iş dünyası detayını hem de duygusal bir yolculuğu içeriyor. Hani bazen bir şeyin ne kadar basit olduğunu düşünürsünüz, ama aslında ne kadar karmaşık ve bekleyişle dolu olduğunu anlamak uzun zaman alır.
İşin Başındaki Umut
Bir sabah, soğuk bir Kayseri sabahıydı. Çalıştığım firmada işler normalden biraz daha yoğun hale gelmişti. Bir konsinye ihraç izni için başvurduk, çünkü yeni bir anlaşma yapmıştık. İçimde bir heyecan vardı. Yeni bir pazar, yeni bir başlangıç. Yıllardır hayalini kurduğum, kaygısızca işlerin gittiği bir süreç başlıyordu gibi hissediyordum. Bütün bu süreç hakkında bilgi sahibi olmamı isteyen patronum, “Konsinye ihraç izinlerinin süresi kaç gündür?” diye sordu. Şaşkınlıkla biraz düşündüm ve bu sorunun aslında basit olduğunu düşündüm, ama o an ne kadar yanıldığımı bilmiyordum.
Duygularımı gizlememek gerektiğini biliyorum. Umutla işlerimi takip ederken, bu soruyu düşündüm. Konsinye ihraç izinleri aslında 180 gün kadar geçerliymiş. 6 ay, ne kadar uzun! Sadece birkaç ay sonra o büyük anlaşmanın sonuçlarını görmek için hazır olacaktık. Ama bir şey eksikti. Bir sorun vardı, bu kadar kolay olmayacaktı. Ve bekleyiş başladı.
O Hiç Gelmeyen Telefon
Günler geçtikçe, bu izinlerin gelmesi için hep bir şeyler eksik oluyordu. Her defasında bir evrak daha isteniyor, bir şey daha unutulmuştu. O telefona, o onayı almayı beklemek insanı deli edebiliyor. Telefonumun çalmasını beklemek, sanki hayatımın en büyük beklentisi haline gelmişti. Bir gün iş yerinde bilgisayar başında bir işlem yaparken, patronumun yanıma gelerek “Henüz bir şey gelmedi mi?” demesi, içinde bir kırılma noktasını barındırıyordu.
Beynimdeki “evet” cevabını vermek zorunda kaldım. Evet, bir şey gelmemişti. Ve her geçen gün bir hayal kırıklığına dönüşüyordu. İhracat yapmak, o kadar büyük bir fırsattı ki, ama her geçen günle birlikte bu fırsat uzaklaşıyor gibi hissediyordum. Bu izinlerin gelmesi, sanki bir bulutun arkasına gizlenmiş güneşin doğması gibi, zaman alıyordu. Bir süre sonra, “Bu izin ne zaman gelecek?” diye sormaktan, “Gelecek mi?” sorusuna dönüşmeye başladım.
Süreç, Hayal Kırıklığı ve Gerçek
İzinlerin süresi hakkında detaylı bir bilgim yoktu, ama öğrendiğimde aslında sürecin böyle ilerlemesi, bir yandan da garip bir şekilde rahatlatmıştı. Çünkü 180 gün vardı, bu süre içinde şanslarımızı değerlendirebiliriz, belki de bu hayal kırıklığını kabullenmek, işin en doğrusu olabilirdi. Ama her defasında kaybolan umutla, “Bir telefon daha” diye düşündüm. Bir telefon daha, bir mesaj daha… O bekleyiş hiç bitmedi.
Bir gün, telefon çaldığında aslında ne kadar heyecanlandığımı anlatamam. Evet, sonunda izinler çıkmıştı! Ama başından beri hissettiğim hayal kırıklığı bir süre daha devam etti. Çünkü sürecin zorlayıcı kısmı geçmişti. Artık, işler tıkır tıkır işleyecek miydi? O telefonla birlikte bir tür rahatlama geldi ama kafamda bir sürü soru vardı. “Gerçekten her şey yolunda mı?” diye düşündüm.
Sonunda Gelen Umut
Konsinye ihraç izinlerinin süresi 180 gündür, ama o bekleyişin içinde geçen her gün bir yıl gibi hissedilir. O günlerde bana tek başıma kalmak, içsel çatışmalarımın parçası haline gelmişti. Bu 6 ay süresince sabırlı olmayı, bir noktada her şeyin yerine oturacağını bilerek beklemeyi öğrenmiştim. Birçok kez umudumu kaybettim, ama sonunda o telefon geldi ve her şey değişti. Hayal kırıklığına uğramıştım, evet. Ama aynı zamanda geleceğe dair bir umut da büyümeye başlamıştı içimde.
Sonunda, işi başlatabilecek hale gelmiştik. O 180 gün, aslında ne kadar uzun olsa da, bir yolculuktu. Bu süreç bana çok şey öğretti. Hayal kırıklığı ve umut arasında gidip gelirken, aslında hayatın ne kadar bekleyişlerle dolu olduğunu fark ettim. O anın ne kadar değerli olduğunu ve her adımın sonunda yeni bir kapı açabileceğini anlamıştım.
O yüzden, “Konsinye ihraç izinlerinin süresi kaç gündür?” sorusunun cevabını verdiğimde, sadece bir işin sorusu değil, bir hayatın da öyküsünü anlatıyordum.